tchórz
 
Encyklopedia PWN
tchórz, tchórz zwyczajny, Mustela putorius,
gatunek ssaka drapieżnego z rodziny łasicowatych;
przodek fretki; dł. ciała 35–45 cm, ogona 10–17 cm, samica mniejsza; sierść ciemnobrązowa, z prześwitującymi mlecznożółtymi włosami wełnistymi, brzuch, nogi i ogon prawie czarne; tryb życia nocny, poluje gł. na gryzonie, także ptaki, ryby, płazy i gady; gniazdo w dziuplach, rozpadlinach, norach; zamieszkuje skraje lasów, zagajniki, brzegi zbiorników wodnych, a także zabudowania gosp. (gł. zimą); Europa, prócz Irlandii i północnej Skandynawii, zachodnia Azja; łowny, futro cenione; gat. pokrewny tchórz stepowy, Mustela eversmanni, mieszkaniec stepów gł. Azji, w Polsce występuje na wschód od Zamościa.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Tchórz, tropy fot. J. Romanowski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia