tatuaż
 
Encyklopedia PWN
tatuaż
[tahitańskie tatau ‘znak’, ‘malowidło’],
trwały znak lub wzór na ciele, wykonywany przez wprowadzenie barwnika pod skórę;
termin tatuaż po raz pierwszy został użyty 1773 przez bryt. żeglarza i podróżnika J. Cooka; stosowanie tatuażu już w okresie neolitu potwierdzają ornamenty umieszczone na glinianych figurkach (ok. 4000–1700 p.n.e.); najstarszy zachowany tatuaż odkryto w Egipcie na mumii pochodzącej sprzed 4000 lat; w wielu kulturach tatuaż ma znaczenie rel. i symbol.: wyraża porządek kosmologiczny, pełni funkcję amuletu mającego chronić przed złem i nieszczęściem, informuje o pozycji zajmowanej w hierarchii społ.; w staroż. Grecji posiadanie tatuażu świadczyło o „dobrym urodzeniu”; u Ajnów tatuowanie całej niemalże powierzchni ciała stanowiło część rytuałów rel.; tatuowanie towarzyszy obrzędom przejścia; wśród ludów Oceanii i u Indian tatuaż jest częścią rytuałów związanych z dojrzewaniem; na Polinezji tatuaż na języku jest znakiem żałoby; w społecznościach o złożonych strukturach tatuowanie jest raczej sprawą wyboru indywidualnego i nie pełni funkcji rel. lecz dekoracyjną.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Samoańczyk z tradycyjnym tatuażem (Samoa) fot. A. Sierpińska/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia