tapir, Tapirus,
rodzaj ssaków nieparzystokopytnych z rodziny tapirowatych (Tapiridae); występują w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej oraz południowo-wschodniej Azji, kopalne znane od oligocenu, również w Europie i Ameryce Północnej;
tapir
Encyklopedia PWN
górna warga wraz z nosem tworzy krótką trąbę, uszy zaokrąglone, kończyny przednie 4-, tylne 3-palczaste; sierść bardzo krótka i gęsta, u gat. amer. krótka, stojąca grzywa; aktywne o zmierzchu i nocą; żywią się roślinami nadwodnymi i wodnymi; mogą wyrządzać szkody w uprawach; dzień spędzają ukryte w gąszczu leśnym, znane od oligocenu, w trzeciorzędzie szeroko rozprzestrzenione w Starym Świecie; ob. 4 gat., m.in.: tapir malajski (tapir ind.), Tapirus indicus (dł. ciała do 2,5 m), czarny z białym czaprakiem, jedyny przedstawiciel tapirowatych w Starym Świecie, zamieszkuje Birmę, Płw. Indochiński i Sumatrę; tapir anta (tapir amer.), Tapirus terrestris (nieco mniejszy), ciemnobrązowy, zamieszkuje tropik. lasy Ameryki Południowej.
