tachimetr
instrument geodezyjny stosowany w tachimetrii, rodzaj teodolitu wyposażonego w dalmierz;
[gr.],
tachymetr,
tachimetr
Encyklopedia PWN
służy do równoczesnego pomiaru kątów poziomych, pionowych oraz odległości w terenie. W zależności od metody pomiaru odległości i rodzaju dalmierza t. można podzielić na opt. (zawierające dalmierze opt.) i elektroniczne (z dalmierzami elektrooptycznymi). T. optyczne, obecnie rzadko stosowane, umożliwiają pomiar odległości nie przekraczających 300 m. Wśród t. elektronicznych (tzw. total station) rozróżnia się t. wyposażone w reflektor (zwierciadło) zwrotny, umieszczany podczas pomiaru na mierzonym obiekcie, oraz t. nie wymagające stosowania reflektora (t. bezlustrowe); t. wyposażone w reflektor pozwalają na mierzenie odległości do kilku km, zasięg t. bezlustrowych nie przekracza 300 m, są jednak dużo wygodniejsze w użyciu. W najnowocześniejszych konstrukcjach t. elektronicznych pomiar odbywa się automatycznie; zawierają one serwomotory (siłownik), komputery i specjalistyczne oprogramowanie, co wpływa na komfort pracy geodety oraz skrócenie czasu pomiarów i opracowywania ich wyników. T. elektroniczne stanowią obecnie podstawowe wyposażenie każdego geodety, wykonującego pomiary w terenie. Są stosowane zarówno w mało dokładnych pomiarach tachimetrycznych, jak i w pomiarach współrzędnych punktów sieci geodezyjnych, a nawet w precyzyjnych pomiarach przemieszczeń i deformacji obiektów inżynierskich. T. został wynaleziony 1839 przez P.I.P. Porro, wł. inżyniera, optyka i geodetę.
