tachimetria
 
Encyklopedia PWN
tachimetria
[gr.],
tachymetria,
geodezyjna metoda szybkich pomiarów sytuacyjno-wysokościowych w terenie;
ma na celu wyznaczenie współrz. i wysokości wybranych punktów (np. budynków, dróg) w przyjętym układzie odniesienia i polega na jednoczesnym pomiarze kierunków, kątów pionowych i poziomych oraz odległości do wybranych szczegółów terenowych; pomiary przeprowadza się najczęściej przy użyciu tachymetrów (teodolit); pomiary tachymetryczne są wykorzystywane gł. do sporządzania map w dużej skali (od 1:500 do 1:5000); współcześnie do tych celów można stosować metody satelitarne, zwłaszcza GPS.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia