sztuczny horyzont

sztuczny horyzont,

lotn. przyrząd pokładowy umożliwiający wizualne wskazania kątów pochylenia i przechylenia statku powietrznego (np. samolotu).

W oknie przyrządu jest widoczna nieruchoma, symbol. sylwetka samolotu, a za nią ruchoma czasza sferyczna podzielona białą linią horyzontu; górna półsfera jest pomalowana na niebiesko, dolna — na kolor ciemnoszary lub brązowy; na obu półsferach jest naniesiona podziałka kątowa pochylenia, odczytywana względem nieruchomej sylwetki samolotu; wskazówka nad górną krawędzią czaszy, związana z osią przechylenia, pozwala odczytywać wartości kątowe przechylenia względem skali naniesionej na górnym, wewn. obrzeżu obudowy; poprzeczny chyłomierz umożliwia pilotowi kontrolowanie w łatwy sposób prawidłowości zakrętu. W sztucznym horyzoncie bezpośrednim elementy wizualizacji położenia przestrzennego statku są uruchamiane bezpośrednio odpowiednimi mechanizmami związanymi z ramkami pionu żyroskopowego, umieszczonego w jednej obudowie z częścią wskazującą; takie sztuczne horyzonty są powszechnie stosowane w lotnictwie lekkim. W sztucznym horyzoncie odległościowym elementy wizualizacji są uruchamiane za pomocą napędu elektr. sterowanego sygnałami wyjściowymi pionu żyroskopowego; przyrząd taki zawsze wchodzi w skład zestawu nawigacyjnych wskaźników zintegrowanych.