szkocka szkoła filozoficzna,
kierunek filoz. zapoczątkowany przez Th. Reida,
szkocka szkoła filozoficzna
Encyklopedia PWN
opozycyjny w stosunku do koncepcji G. Berkeleya oraz empiryzmu i sceptycyzmu D. Hume’a, przeciwstawiający im doktrynę „zdrowego rozsądku”; wg szkockiej szkoły filozoficznej ludzie w sposób naturalny są skłonni do akceptowania i przyjmowania bez dowodu, intuicyjnie, pewnych fundamentalnych prawd oczywistych, opartych na świadectwie zmysłów, a szczególnie faktu istnienia własnej jaźni i realnej rzeczywistości poza nią; poglądy filozofii „zdrowego rozsądku” panowały na przeł. XVIII i XIX w.; do jej gł. przedstawicieli należeli D. Stewart, A. Ferguson, W. Hamilton; poza Wielką Brytanią szkocka szkoła filozoficzna rozwijała się również we Francji; w Polsce (często w połączeniu z kantyzmem) reprezentowali ją Jan i Jędrzej Śniadeccy, A. Dowgird i in.
