rozsądek,
filoz.:
rozsądek
Encyklopedia PWN
1) u R. Descartes’a: zdolność poprawnego sądzenia i odróżniania prawdy od fałszu, którą posiadają wszyscy ludzie;
2) u I. Kanta: Verstand (intelekt w przekładzie R. Ingardena), aprioryczna władza poznawcza, odmienna od rozumu (Vernunft), której funkcją jest porządkowanie zjawisk w kategoriach pojęciowych;