szklanokrystaliczne materiały

szklanokrystaliczne materiały, materiały szkłoceramiczne, materiały dewitryfikacyjne, dewitryfikaty,

materiały jednorodne, złożone z drobnych ziaren krystalicznych (o mikro- lub nanometrycznych rozmiarach) otoczonych szklistą osnową, pod względem budowy i niektórych właściwości zbliżone do ceramiki, lecz wytwarzane i formowane metodami szklarskimi (co daje możliwość łatwego nadawania wyrobom skomplikowanych kształtów).

Uformowane wyroby szklane poddaje się odpowiedniej obróbce termicznej w celu wywołania krystalizacji objętościowej szkła (dewitryfikacja). Krystalizacja zachodzi w czasie obróbki cieplnej (o ustalonym reżimie), pod wpływem specjalnie wprowadzonych do masy szklanej krystal. domieszek, m.in. metali (np. miedzi, srebra), tlenków (np. tytanu TiO₂, cyrkonu ZrO₂), fluorków (wapnia CaF₂, glinu AlF₃). Przez dobór składu chem. szkła, warunków krystalizacji i substancji wywołujących ją otrzymuje się tworzywa o różnorodnych właściwościach; ogólnie materiały szklanokrystaliczne odznaczają się dużą twardością, wytrzymałością mech., odpornością termiczną, odpornością na ścieranie oraz na działanie kwasów i ługów, mają dobre właściwości elektroizolacyjne, zwykle są nieprzezroczyste; stosowane m.in. jako materiały budowlane, biomateriały na implanty chirurgiczne, katalizatory samochodowe, płyty „ceramiczne” kuchenek elektr., naczynia, podłoża zwierciadeł wielkich teleskopów astr., dyski pamięci komputerowych, materiały elektroniczne, elementy maszyn.