świder wiertniczy

świder wiertniczy,

górn. narzędzie wiertnicze bezpośrednio urabiające skałę, stosowane do wykonywania otworu wiertniczego;

rodzaj ś.w. zależy od rodzaju skały oraz od głębokości i metody wiercenia; rozróżnia się świdry do wiercenia udarowego i wiercenia obrotowego; do wiercenia udarowego są używane najczęściej świdry płaskie, szczękowe albo mimośrodowe (ekscentryczne); wiercenie obrotowe okrętne wykonuje się w skałach luźnych, słabo zwięzłych lub miękkich za pomocą świdrów łyżkowych, talerzowych lub spiralnych; do wiercenia obrotowego mech. są stosowane w skałach miękkich i plast. świdry skrawające, o ostrzach np. w kształcie rybiego ogona (tzw. rybi ogon), w skałach twardych — świdry gryzowe, które kruszą i miażdżą skałę za pomocą toczących się po dnie otworu gryzów (stożków, krążków itp.), mających na swojej powierzchni zęby (frezowane lub słupkowe). Ze względu na przeznaczenie ś.w. dzielą się na: świdry pełnoprzekrojowe, zwiercające skałę na całym przekroju otworu wiertniczego, świdry rdzeniowe przeznaczone do pobierania rdzenia wiertniczego z przewiercanych skał — rury stalowe zaopatrzone w koronkę rdzeniową, czyli pierścień z zębami (koronka zębata) lub z osadzonymi na nim ostrzami z twardych spieków lub diamentów (koronka diamentowa), oraz świdry specjalne, używane m.in. do wykonywania otworów kierunkowych, prac ratunkowych.