stroik,
muz. płytka trzcinowa w niektórych aerofonach lub metalowa blaszka w idiofonach dętych;
stroik
Encyklopedia PWN
stroik jest pobudzany do drgań strumieniem powietrza tłoczonym z ust grającego lub przez miechy; wyróżnia się stroik pojedynczy kryjący, w postaci płytki trzcinowej przytwierdzonej do dzioba np. klarnetu, saksofonu; stroik pojedynczy przelotowy, zw. języczkiem, zwykle szereg różnej wielkości blaszek metal. umieszczanych w tzw. okienkach na końcu kanałów powietrznych, np. w akordeonie, fisharmonii; stroik podwójny — 2 płytki trzcinowe o łopatkowatym kształcie, przylegające do siebie (obój, fagot).
