szeng

szeng, sheng,

chiń. instrument muz. z grupy aerofonów stroikowych (aerofony);

kilkanaście piszczałek osadzonych w drewnianym zbiorniczku powietrza, zaopatrzonych w metalowe języczki przelotowe (stroik); grający wydobywa dźwięki lub wielodźwięki, wdmuchując lub wciągając powietrze przez ustnik i zatykając palcami odpowiednie otwory piszczałek; sz. jest spotykany w różnych odmianach także na Płw. Koreańskim, w Japonii i in. krajach Azji.