fagot
 
Encyklopedia PWN
fagot
[wł. fagotto ‘wiązka’],
instrument muz. z grupy aerofonów stroikowych (aerofony);
składa się z 2 różnej długości drewnianych rur połączonych u dołu kolankiem; łączna długość wynosi ok. 250 cm, dzięki czemu f., a zwłaszcza jego basowa odmiana, kontrafagot, jest w orkiestrze najniżej strojącym instrumentem dętym drewnianym; liczne otwory boczne są zamykane za pomocą klap; występował już na pocz. XVII w.; obecny kształt nadali mu konstruktorzy niem. i  fr. na pocz. XIX w.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Fagot rys. B. Wróblewski/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia