sonochemia
dział chemii fiz. zajmujący się reakcjami chem. i procesami fizyko-chem. zachodzącymi w ośrodku pod wpływem fal akustycznych.
[łac.-gr.],
fonochemia,
sonochemia
Encyklopedia PWN
W badaniach sonochem. stosuje się dźwięki zwykłe (o częstości od kilkunastu Hz do 20 kHz) oraz ultradźwięki (o częstości powyżej 20 kHz). Absorpcja energii takich fal prowadzi do zmian fiz. i chem. właściwości ośr. oraz pojawienia się w cieczach kawitacji akustycznej. Kawitacja akustyczna powoduje powstawanie wolnych rodników, które reagując ze sobą, mogą utworzyć nowe produkty. Procesy absorpcji ultradźwięków i kawitacji prowadzą do wydzielania się ze stopionych metali, szkła oraz cieczy rozpuszczonych w nich gazów, inicjują lub przyspieszają reakcje polimeryzacji lub depolimeryzacji, intensyfikują procesy galwanizacji, usuwając z powierzchni elektrod wydzielone gazy, dzięki czemu uzyskuje się powłoki galwaniczne o większej trwałości. Kawitacji mogą towarzyszyć efekty luminescencyjne (sonoluminescencja). Fale dźwiękowe i ultradźwiękowe o odpowiednio dużych natężeniach są wykorzystywane w procesach przem., gł. do oczyszczania powierzchni metali, dyspergowania materiałów, emulgowania cieczy, wytwarzania trwałych zawiesin ciał stałych w cieczach, wytwarzania aerozoli, przyspieszania procesów ekstrakcji oraz reakcji chem. (także katalitycznych) i elektrochemicznych.
