solus Christus
 
Encyklopedia PWN
solus Christus
[łac., ‘tylko Chrystus’],
zasada materialna teologii ewangelickiej, nadająca jej chrystocentryczny charakter;
podkreśla ekskluzywizm zbawczy Jezusa Chrystusa, Bożego Syna, suwerenność Boga w tym obszarze, co wyłącza możliwość pośrednictwa zbawczego Matki Bożej oraz świętych, jak również zaprzecza udziałowi człowieka w tym procesie; wskazuje jednocześnie na kryt. i porządkującą funkcję chrystologii wobec całej teologii.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia