social settlement
 
Encyklopedia PWN
social settlement
[souszl sẹtlmənt; ang., ‘osiedle społeczne’] Wymowa,
ruch działaczy społecznych, wywodzący się głównie ze środowisk uniwersyteckich;
zapoczątkowany przez S.A. Barnetta w Wielkiej Brytanii, który 1884 założył w Londynie w dzielnicy Whitechapel pierwsze osiedle Toynbee Hall. Działacze ruchu social settlement, mieszkając w najuboższych dzielnicach wielkich miast, pracują nad poprawą warunków życia ich ludności; członkowie osiedli prowadzą kursy oświatowe, udzielają porad prawnych i lekarskich, organizują opiekę nad dziećmi, zajęcia sportowe, prowadzą grupy hobbystyczne. W Stanach Zjednoczonych pierwsze osiedle założyli 1886 Ch.B. Stover i S. Coit w Nowym Jorku; w wielu krajach działają narodowe organizacje zrzeszające działaczy social settlement, np. w Wielkiej Brytanii — British Association of Settlement and Social Action Centres in Great Britain. Pierwsza międzynarodowa konferencja działaczy social settlement odbyła się 1922 w Londynie, a 1926 powstała Międzynarodowa Federacja Osiedli i Centrów Sąsiedzkich z siedzibą w Utrechcie; Federacja ma status obserwatora w ONZ.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia