skandynawizm
 
Encyklopedia PWN
skandynawizm,
ruch kult. i polit. na rzecz zacieśnienia współpracy skand., zainicjowany w latach 30. XIX w.
odwoływał się do wspólnoty pochodzenia, bliskości języków oraz okresów zjednoczenia polit.; w związku krajów skand. widział szansę na podniesienie ich pozycji polit. w Europie; na arenie polit. przejawił się zwłaszcza w poparciu Norwegów i Szwedów dla Danii w konflikcie 1848–49 z Niemcami ze Szlezwiku i Holsztyna oraz z Prusami; 1864 położył mu kres brak szwedz.-norweskiej pomocy dla Danii wobec agresji Prus i Austrii; kraje skand. kontynuowały współpracę kult. i luźną polit. (przy podkreślaniu neutralności przez każde z państw); na przeł. 1948 i 1949 nie powiodła się próba zawiązania sojuszu wojsk.; przejawem częściowego powrotu do idei skandynawizmu — w postaci zbliżenia społeczeństw oraz integracji gosp. krajów skand. — stało się utworzenie (1952) i działalność Rady Nordyckiej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia