skaldowie,
poeci-wojownicy staroskand., działający na dworach królów i możnowładców w IX–XIII-wiecznej Islandii i Norwegii;
skaldowie
Encyklopedia PWN
uprawiali poezję okolicznościową, o tematyce zaczerpniętej z mitologii nordyckiej, miłosną, pochwalną; zanotowane przez skaldów fakty stanowią cenne źródło hist.; twórczość skaldów, początkowo przekazywana w tradycji ustnej, zachowała się tylko we fragmentach w zabytkach literatury isl., Eddzie młodszej, która stanowiła kanon poet. skaldów, oraz w sagach. Do najwybitniejszych skaldów należeli: Egill Skallagrimson (X w.), Einarr Helgason (X w.), Snorri Sturluson (XII–XIII w.).
