staroskandynawska literatura, literatura staronordyjska,
zapisy lit., kultowe i hist., powstałe IX–XIV w. na terenach geograficznie i historycznie przynależnych do Skandynawii (oprócz Płw. Skandynawskiego także Islandia, Płw. Jutlandzki, Zelandia, Fionia, W. Owcze), uważane za jej wspólne dziedzictwo piśmiennicze.
staroskandynawska literatura
Encyklopedia PWN
Na literaturę staroskandynawską składają się: Edda, sagi i poezja skaldów. Edda starsza jest zbiorem pieśni o bogach i bohaterach, w Eddzie młodszej przeważają komentarze i reguły poet.; sagi są prozą narracyjną o dużej wartości lit. i hist.; poezja skaldów odznacza się kunsztowną budową stroficzną oraz bogatym obrazowaniem. Literatura staroskandynawska stanowi świadectwo wysokiego poziomu kult. Skandynawów w okresie wczesnego średniowiecza; jest uważana za dorobek całej Skandynawii; wpłynęła inspirująco na późniejszą twórczość literacką.
