rotunda
 
Encyklopedia PWN
rotunda
[łac. rotundus ‘okrągły’],
druk. forma got. pisma drukarskiego o łagodnie zaokrąglonych kształtach liter minuskułowych; wywodzi się z wł. odręcznego pisma kaligraficznego (littera boloniensis) stosowanego w XIII w. do pisania kodeksów;
po raz pierwszy zastosowana na czcionkach (do drukowania dzieł prawniczych) 1472 przez Wendelina ze Spiry; pojawia się sporadycznie w liternictwie komputerowym (np. krój San Marco firmy Linotype-Hell).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia