radiolaryt
 
Encyklopedia PWN
radiolaryt
[łac.],
skała osadowa pochodzenia org., składająca się gł. z krzemionkowych szkieletów radiolarii (promienic);
substancją zlepiającą szkielety jest spoiwo opalowo-chalcedonowo-krzemionkowe; zawiera też substancje bitumiczne, związki żelaza, chloryty, nadające mu zabarwienie ciemnoczerwone, ciemnozielone lub czarne; drobnoziarnisty, zwięzły; jest osadem głębokomor., towarzyszącym skałom wulk.; w Polsce występuje w Tatrach, Karpatach fliszowych, G. Świętokrzyskich i Sudetach.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia