przewodnictwo nerwowe,
przewodzenie impulsów we włóknach nerwów i w ośrodkowym układzie nerwowym.
przewodnictwo nerwowe
Encyklopedia PWN
przewodnictwo nerwowe polega na pobudzaniu kolejnych odcinków włókna przez prąd czynnościowy, powstały wskutek ruchu jonów przez błonę komórkową sąsiedniego odcinka, objętego przed chwilą stanem pobudzenia. We włóknach nie mających osłonki mielinowej, przewodzenie impulsów ma charakter ciągły; pobudzenie przesuwa się stopniowo na coraz dalsze odcinki włókna, obejmując za każdym razem niewielki jego obszar. We włóknach otoczonych osłonką mielinową przewodzenie ma charakter skokowy; wskutek dużego oporu mieliny prąd czynnościowy może płynąć tylko przez występujące w osłonce przewężenia Ranviera; pobudzenie obejmuje od razu cały odcinek między kolejnymi przewężeniami Ranviera, co umożliwia szybkie przewodzenie pobudzenia na duże odległości. Prędkość przewodzenia impulsów wynosi od 0,1 m/s w cienkich włóknach bezmielinowych do 120 m/s w grubych włóknach z osłonką mielinową. Włókna z osłonką mielinową mają też krótszy niż włókna bez osłonki okres refrakcji, mogą przepuścić do 1–2 tys. impulsów/s, natomiast włókna bezmielinowe — kilka impulsów/s.
