prostota

prostota,

w metafizyce absolutna niezłożoność cechująca np. byt absolutny, w przeciwieństwie do bytów przygodnych; w estetyce cecha całości tworzącej harmonijną jedność, którą można uchwycić za pomocą intuicji; w filozofii przyrody cecha natury, która tam, gdzie to możliwe, posługuje się jak najmniejszą liczbą przyczyn (zasada ekonomiczności Galileusza), np. spadanie ciał po najkrótszej drodze; pot. skromność, niewyszukaność, naturalność, bezpośredniość.