pradolina,
geol. szeroka (do kilkudziesięciu km) dolina utworzona w plejstocenie podczas dłuższego postoju lądolodu, w wyniku erozyjnej działalności wielkich mas wód proglacjalnych, pochodzących z topniejącego lądolodu, i wód ekstraglacjalnych, płynących z obszaru niezlodowaconego;
pradolina
Encyklopedia PWN
pradoliny, biegnące mniej więcej równolegle do czoła lądolodu, tworzyły się na obszarach, na których powierzchnia terenu była pochylona w kierunku przeciwnym do ruchu lądolodu i zanurzała się pod pokrywę lądolodu; takie warunki panowały na niżu polsko-niemieckim, gdzie powstały pradoliny ciągnące się przez setki km, należące do największych na świecie: Pradolina Warciańsko-Odrzańska, Pradolina Warszawsko-Berlińska i Pradolina Toruńsko-Eberswaldzka. Według wielu badaczy na przebieg pradolin wpłynęły przedlodowcowe formy erozyjne lub formy tektoniczne; dużą rolę w powstawaniu pradolin odegrała erozja termiczna (erozja na obszarach zmarzliny wieloletniej, polegająca na rozmywaniu osadów przez wodę powstałą z topniejącego lodu stanowiącego spoiwo tych osadów).
