pożar kopalniany
 
Encyklopedia PWN
pożar kopalniany,
jedno z największych zagrożeń występujących w kopalniach podziemnych, gł. węgla.
P.k. jest zwykle skutkiem samozapalenia się rozkruszonego węgla (samozapłon), łatwo ulegającego egzotermicznemu utlenianiu; węgiel zapala się najczęściej w miejscach, gdzie wskutek dużego ciśnienia w złożu kruszy się on i gromadzi w postaci pyłu, miału lub okruchów. Powstające podczas p.k. trujące i palne gazy (gł. metan i tlenek węgla) są przenoszone z prądami powietrza do odległych wyrobisk i mogą spowodować wybuch. Gaszenie p.k. polega przede wszystkim na zamknięciu tamami pożarowymi wszystkich wyrobisk prowadzących do ogniska pożaru, a tym samym na odcięciu od niego dopływu powietrza, lub na wypełnieniu objętego pożarem wyrobiska płynną podsadzką.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia