polski język,
z grupy zachodniosłowiańskich;
polski język
Encyklopedia PWN
język narodu polskiego, urzędowy w Polsce; wyodrębniony z zespołu lechickiego IX–X w.; główne dialekty: wielkopolski, małopolski, śląski, mazowiecki, kaszubski (uznawany też za odrębny język); piśmiennictwo od XI w.; język literacki ukształtował się na podstawie dialektów wielkopolskiego i małopolskiego w XVI w.
Ilustracje
![](https://mm.pwn.pl/ency/jpg/215x171/1v/2214.jpg)
Konarski Stanisław, O skutecznym rad sposobie — karta tytułowafot. Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
![](https://mm.pwn.pl/ency/jpg/215x171/n/p02i1043.jpg)
Dąbrowska Maria, Noce i dnie, strona tytułowa tomu pierwszego, obok dedykacja fot. Muzeum Literatury w Warszawie