poliimidy, PI,
polimery o łańcuchach zbudowanych z merów zawierających charakterystyczne ugrupowanie atomów 
;
poliimidy
Encyklopedia PWN
;
otrzymywane przez polikondensację aromatycznych kwasów tetrakarboksylowych lub ich dibezwodników (gł. bezwodnika piromelitowego) z diaminami aromatycznymi bądź alifatycznymi; właściwości poliimidów zależą w znacznym stopniu od ich budowy chem.; poliimidy aromatyczne są odporne na wysoką temp. (400–500°C), na działanie tlenu i rozpuszczalników, mają dobre właściwości mech. (znaczną sprężystość i udarność); stosowane do wyrobu elektroizolacyjnych folii, powłok i włókien w przemyśle elektromaszynowym, w technice rakietowej.
