pojemność statku

pojemność statku:

1) tonaż pojemnościowy, miara wielkości statku wodnego (niewojsk.); pojemność statku (podawana w dokumentach legalizujących statek) jest podstawą do obliczenia podatków i opłat tonażowych; pojemność brutto (GT) — objętość lub umowna miara określająca całkowitą wielkość statku; pojemność netto (NT) — objętość lub umowna miara pomieszczeń statku przeznaczonych dla ładunku i pasażerów. Zgodnie z międzynar. konwencją z 1969 o pomiarze statków, pojemność brutto oblicza się wg wzoru GT = V(0,2 + 0,02 lg V), gdzie V jest całkowitą objętością wszystkich zamkniętych pomieszczeń statku (w m³); przy obliczaniu pojemności netto uwzględnia się: pojemność brutto, objętość pomieszczeń ładunkowych, liczbę pasażerów i wielkość kabin pasażerskich (także liczbę pasażerów w kabinie), zanurzenie i wysokość boczną kadłuba na śródokręciu.
Do czasu wejścia w życie (1982) konwencji z 1969 miarą pojemności statku była jego objętość wyrażona w tonach rejestrowych RT; pojemność brutto (BRT) obejmowała objętość pomieszczeń pod pokładem (łącznie z siłownią, lecz bez zbiorników dna podwójnego) i wnętrz nadbudówek i pokładówek; pojemność netto (NRT) otrzymywało się po odjęciu od pojemności statku brutto objętości pomieszczeń kapitana i załogi, pomieszczeń do prowadzenia nawigacji oraz na urządzenia napędowe statku wraz z szybami;

2) pojemność statku ładunkowa, objętość przestrzeni ładowni statku, faktycznie przeznaczonej dla ładunku; oblicza się: pojemność statku ładunkową dla beli (ładunku drobnicowego w sztukach), mierzoną od wewn. powierzchni tzw. potnic na wręgach (ażurowego oszalowania ładowni); pojemność statku ładunkową dla ziarna (ładunku masowego), obejmującą także przestrzenie między wręgami; pojemność statku chłodzoną, mierzoną od wewn. powierzchni izolacji; dane o pojemności statku ładunkowej mają tylko handl. znaczenie.