podskarbi
 
Encyklopedia PWN
podskarbi,
hist. w dawnej Polsce najwyższy urzędnik zarządzający skarbem; po 1569 wchodził w skład senatu;
scentralizowanym za Kazimierza III Wielkiego skarbem państwa zarządzał podskarbi króla, zwany podskarbim koronnym; w 2. połowie XV w. zastępcą podskarbiego koronnego, zwanego odtąd wielkim, był podskarbi nadworny, który również kierował centralną rachunkowością państwa; po rozdzieleniu (1590) skarbu, podskarbi koronny zarządzał skarbem państwa, podskarbi nadworny — skarbem króla. Na Litwie od 1486 był podskarbi ziemski — po 1569 wszedł do senatu jako podskarbi wielki litewski. W Prusach Królewskich od 1454 do rozbiorów był odrębny podskarbi pruski Podskarbi nadworni stanęli 1764 na czele komisji skarbowych, 1791 jeden z podskarbich został ministrem skarbu w Straży Praw.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia