plan krajowy

plan krajowy,

urb. plan oprac. dla obszaru całego kraju;

wykreślony najczęściej w skali 1:1 000 000 lub 1:500 000, ujmujący ogólnie rozmieszczenie miejsc eksploatacji bogactw naturalnych i produkcji wydobywczej (rolnictwo, leśnictwo, kopalnictwo i rybołówstwo) oraz ośrodków przemysłu przetwórczego (ze specyfikacją wg sektorów), osadnictwa (skupiającego jednocześnie miejsca usług, handlu i różnej wytwórczości), a także infrastruktury różnych stopni (transport i komunikacja, energetyka i gospodarka wodna); termin „plan krajowy” jest utożsamiany z planem zagospodarowania przestrzennego kraju (np. w Holandii); p.k. jest opracowywany na okres 15–20 lat, uwzględnia jednak przewidywania wychodzące perspektywicznie poza ten okres; p.k. stanowi część planowania przestrzennego ograniczoną do terenu kraju oraz jest ramową podstawą opracowywania planów regionalnych.