pirobituminy
 
Encyklopedia PWN
pirobituminy
[gr.-łac.],
substancje organiczne — węglowodory i ich pochodne nierozpuszczalne w disiarczku węgla (CS2), w odróżnieniu od bituminów, które się w nim rozpuszczają;
są lotne powyżej temp. 3500°C; nietopliwe — ulegają rozkładowi poniżej temp. topn.; powstały w wyniku metamorficznych przemian ropy naftowej; rozróżnia się p. asfaltowe, zawierające poniżej 5% tlenu i p. nieasfaltowe, o zawartości powyżej 5% tlenu (np.: torf, węgiel brunatny i węgiel kamienny).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia