perycykl
bot. warstwa lub pokład komórek na powierzchni walca osiowego korzenia, pod endodermą;
[gr.],
okolnica, perykambium,
perycykl
Encyklopedia PWN
p. jest natury prokambialnej (prokambium), ale zachowuje najdłużej zdolności merystematyczne (twórcze); zapoczątkowuje miazgę łykodrzewną w sektorach pierwotnego drewna; w perycyklu tworzą się wierzchołki korzeni bocznych; zewn. części rozrośniętego perycyklu tworzą miazgę korkotwórczą korzenia; zdolności twórcze perycyklu są podkreślone w jego innej nazwie — perykambium.
