pamiętnik
 
Encyklopedia PWN
pamiętnik,
w rozumieniu wywodzącym się z XVII i XVIII w. (ukształtowanym zwłaszcza we Francji — stąd „memuary”), opowiadanie z osobistego punktu widzenia i z pewnego dystansu czasowego o faktach przeżytych przez autora.
Ma charakter zapisu dokumentalnego utrwalającego obyczaje, stosunki polityczne, społeczne, kulturalne (L. de Saint-Simon), koncentruje się na opisie własnych losów autora lub jest wyznaniem jego przeżyć wewnętrznych (św. Augustyn, J.J. Rousseau). Opis pamiętnikarski był znany w starożytności (Cezar); jako gatunek łączący elementy faktograficzne z artystyczno-literackimi został ukształtowany w renesansie; termin używany od XVIII w. W Polsce rozkwit pamiętnikarstwa od XVII w. (zwany wiekiem pamiętników), m.in. J. Ossoliński, A.S. Radziwiłł, J.Ch. Pasek, później J. Kitowicz, J. Ursyn Niemcewicz, A. Fredro, S. Przybyszewski, M. Białoszewski.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia