paleozoologia
 
Encyklopedia PWN
paleozoologia
[gr.],
dział paleontologii zajmujący się badaniem zwierząt kopalnych.
Na podstawie analizy występowania różnych gat. w warstwach skorupy ziemskiej paleozoologia określa względny wiek tych warstw (stratygrafia), odtwarza przebieg historii rozwoju świata zwierzęcego oraz stosunki rodowe między poszczególnymi szczepami zwierząt (filogeneza). Początkowo miała charakter opisowy i była ściśle związana z geologią, od końca XIX w. stała się nauką biol., kierunkiem paleontologii; podwaliną paleozoologii stały się prace G. Cuviera, przełomem — ogłoszenie teorii Ch.R. Darwina; odkrycie wielu form przejściowych i oprac. W. Kowalewskiego, a także E. Cope’a, O.Ch. Marsha i H.F. Osborna ugruntowały ewolucyjny charakter badań w paleozoologii; L. Dollo i O. Abel rozwinęli kierunek paleobiol. w paleozoologii; w Polsce pierwsze prace z paleozoologii prowadzili J.B. Pusch-Koreński, W. Dybowski, J. Grzybowski; na przeł. XIX i XX w. działali J. Siemiradzki i W. Friedberg; w XX w. istotny wkład do paleozoologii świat. wniosły prace R. Kozłowskiego i jego uczniów, a także wyniki badań pol.-mong. wypraw paleontologicznych na Gobi.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia