osłupienie

osłupienie, stupor,

med. zespół kliniczny manifestujący się znacznym zahamowaniem psychicznym i ograniczeniem reakcji na bodźce zewnętrzne;

w mniej nasilonych postaciach aktywność i ruchliwość chorych jest zmniejszona, mało celowa i harmonijna oraz zależna od zmienionej sugestywności (echa objawy, katalepsja, negatywizm), a ich wypowiedzi są skąpe lub nieobecne (mutyzm); w skrajnej postaci występuje zupełne znieruchomienie, brak kontaktu i możliwości zaspokajania potrzeb (chory nie je, nie kontroluje potrzeb fizjol.); przytomność jest w zasadzie zachowana i chory może odtworzyć szczegóły wydarzeń po ustąpieniu osłupienia; typowe dla katatonii, podobne stany występują także w innych chorobach.