organ administracji państwowej

organ administracji państwowej, organ administracji rządowej,

w Polsce jednostka wyodrębniona organizacyjnie z aparatu państwowego, realizująca zadania państwa, działająca w jego imieniu; pozostająca pod kontrolą sądów, głównie administracyjnych;

ma możliwość zastosowania przymusu państwowego; rozróżnia się organy: naczelne, centralne, terenowe, jednoosobowe i kolegialne, stanowiące i pomocnicze, o właściwości ogólnej i szczególnej. Strukturę i zadania centralnych organów administracji (tj. o krajowym zasięgu działania) normują postanowienia Konstytucji RP; najważniejszym organem jest Rada Ministrów i ministrowie jako naczelne organy administracji rządowej; administracja centralna jest zorganizowana na zasadzie jednoosobowego kierownictwa, którego kierownik nie jest członkiem Rady Ministrów, ale podlega jej prezesowi (np. prezes Państwowej Agencji Atomistyki) lub innemu członkowi rządu, np. GUS, Służba Celna, Polski Komitet Normalizacyjny. Na szczeblu lokalnym (w województwie) główną rolę odgrywają terenowe organy administracji rządowej ogólnej — wojewodowie.