olejne malarstwo,
technika malarska polegająca na posługiwaniu się farbami olejnymi, w których spoiwem jest olej (głównie lniany);
olejne malarstwo
Encyklopedia PWN
za podłoże malarskie służy przeważnie drewno, płótno lub blacha; rozróżnia się 2 sposoby malowania: warstwowy (na zaprawę kładzie się podmalówkę, a na nią wielowarstwowy nakład barwny) i alla prima; dawniej w m.o. stosowano też przezroczyste warstwy wykończeniowe (laserunek, werniks). Najstarsze wzmianki o m.o. pochodzą z okresu staroż.; sporadycznie technika ta była stosowana w średniowieczu; w powszechne użycie weszła w XV w. w Niderlandach (J. van Eyck), skąd rozpowszechniła się na inne kraje eur., wypierając technikę tempery; początkowo stosowano metodę warstwową; w okresie renesansu zastosowanie półkryjących tonów pozwoliło na wprowadzenie łagodnych przejść światłocieniowych, zacierających wyrazistość konturu (sfumato); w XVIII w. rozpowszechniła się metoda alla prima; od XIX w. malarze często eksperymentują, dodając do farb nowe składniki (np. wosk), w celu osiągnięcia określonych efektów.
