okład
szt. plast. osłona i ozdoba ikony, częściowo zasłaniająca malowidło;
[ros.],
sukienka, koszulka,
okład
Encyklopedia PWN
wykonana ze srebra, złota lub mosiądzu, techniką repusowania, rytowania, sztancowania, często wysadzana kamieniami szlachetnymi lub pokrywana emalią, rzadziej w formie haftowanej tkaniny; okład może osłaniać tylko obramienie ikony, pozostawiając widoczną całość przedstawienia (basma), lub tło, nimby i szaty (riza), zawsze jednak pozostają odsłonięte twarz, dłonie i nogi postaci; pojawienie się okładu w Bizancjum, prawdopodobnie w X w., było zapewne związane z postrzeganiem ikon na równi z relikwiami — okład ochraniał wizerunek i akcentował jego świętość.
