ogórek
 
Encyklopedia PWN
ogórek, Cucumis,
rodzaj z rodziny dyniowatych, obejmujący kilka gat. jednorocznych roślin jednopiennych pochodzących ze strefy podzwrotnikowej i zwrotnikowej; niektóre są uprawiane jako warzywa;
niektóre są uprawiane jako warzywa; łodyga płożąca z wąsami czepnymi; liście 5-klapowe, szorstko owłosione; kwiaty rozdzielnopłciowe, obcopylne (czasem występuje partenokarpia), żółte; owoc — nibyjagoda, przeważnie barwy żółtej lub zielonej. Najważniejszymi gat. uprawnymi są melon oraz ogórek siewny, C. sativus, zw. pot. ogórkiem, pochodzący prawdopodobnie ze wschodnich obszarów Indii; jest to jedna z najstarszych roślin warzywnych, znana już w staroż. Grecji i Rzymie; obecnie rozpowszechniony (w uprawie polowej i w cieplarniach) na obszarach klimatu umiarkowanego i ciepłego, uprawiany dla owoców o dużej wartości dietetycznej (znaczna zawartość soli miner. i pektyn), do bezpośredniego spożycia, także na kwaszenie, konserwowanie i na korniszony.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia