odpylacz

odpylacz,

urządzenie do odpylania;

istnieją różne sposoby wydzielania cząstek (o wielkości od 0,01 µm do 100 µm zależnie od o.) ze strumienia gazu; rozróżnia się o. suche i mokre, w zależności od tego, czy wydziela się cząstki suche, czy też się je przedtem zwilża (najczęściej wodą). O. suche to m.in.: komory pyłowe (osadcze) — oddzielenie cząstek następuje pod działaniem siły ciężkości; o. bezwładnościowe — oddzielenie cząstek pod działaniem sił bezwładności (w wyniku zderzeń cząstek z przegrodami lub prętami i zmian kierunku przepływu zapylonego gazu, cząstki tracą szybkość i następnie opadają); cyklony — oddzielenie cząstek pod działaniem siły odśrodkowej, cyklon ma postać zbiornika z otworem, zapylony gaz dopływa bocznymi otworami i ze względu na styczne położenie przewodu ulega zawirowaniu, siły odśrodkowe odrzucają cząstki pyłu w stronę ścianek, po których zsuwają się do leja, a oczyszczony gaz uchodzi przez górny otwór; cyklony często łączy się w baterie; podobną budowę do cyklonów (lecz mniejszą średnicę zbiornika) mają multicyklony służące do oddzielania bardzo drobnych pyłów; o. filtracyjne (filtry do gazów) — zatrzymanie pyłów następuje na przegrodach filtracyjnych (np. z tkaniny lub papieru); szczególną grupę o. stanowią elektrofiltry, w których odpylanie następuje w wyniku działania sił pola elektrostatycznego. O. suche stosowane do usuwania kropel cieczy z gazu są zw. odemglaczami lub odkraplaczami. O. mokre to m.in.: płuczki (skrubery) natryskowe — zapylony gaz przepływa z dołu do góry, styka się z rozpylaną, opadającą w dół cieczą, która zwilża cząstki ciała stałego powodując ich opadanie w dół; o. barbotażowe — gaz przepływa przez warstwę cieczy; stosowane są też skrubery fluidalne i elektrofiltry mokre.