oceanologia
nauka o oceanosferze jako części hydrosfery; bada zjawiska i procesy zachodzące w morzach i oceanach oraz związki między nimi a litosferą i atmosferą;
[gr.],
oceanografia,
oceanologia
Encyklopedia PWN
bada zjawiska i procesy w nim zachodzące oraz wzajemne związki między oceanem, skorupą ziemską i atmosferą. Ze względu na zakres badań o. obejmuje: oceanologię fizyczną, zajmującą się badaniem właściwości fiz. wody mor. i procesami fiz. zachodzącymi w wodach mor., oceanologię chemiczną, poświęconą badaniom składu chem. wody mor. i jego zmienności, oceanologię biologiczną, zajmującą się badaniem organizmów mor. i warunków ich życia, geologię morską — naukę o budowie geol. oceanów i mórz, oraz oceanologię regionalną, zajmującą się ogólną charakterystyką poszczególnych oceanów i mórz. Podstawowym źródłem poznania zjawisk i procesów zachodzących w oceanach i morzach są wyniki obserwacji i pomiarów, dokonywanych gł. przy użyciu różnego rodzaju statków, najczęściej w czasie specjalnie organizowanych wypraw badawczych. Światowymi ośr. o. są Międzynarodowa Rada Badania Mórz (Kopenhaga) i Międzynar. Komisja Oceanograf. (przy UNESCO). W Polsce zagadnieniami o. zajmują się instytuty nauk. przy szkołach wyższych w Trójmieście i Szczecinie oraz Inst. Oceanologii PAN w Sopocie, Centrum Biologii Morza PAN w Gdyni, Oddział Morski Inst. Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Gdyni, Mor. Inst. Rybacki w Gdyni oraz Inst. Mor. w Gdańsku. Ogólną koordynację badań mor. i współpracę z organizacjami międzynar. prowadzi Kom. Badań Morza PAN w Gdańsku.
