nutacja
 
Encyklopedia PWN
nutacja
[łac.],
fiz. jeden z ruchów składowych bryły sztywnej, poruszającej się wokół nieruchomego punktu;
zachodzi jednocześnie z obrotem własnym i precesją bryły, gdy wypadkowy moment sił działających na bryłę względem tego punktu nie równa się zeru; n. oznacza zmianę kąta między osią obrotu własnego bryły i osią, wokół której zachodzi precesja (bąk); im szybszy jest obrót własny, tym szybsze są drgania nutacyjne i tym mniejsza jest ich amplituda; n. osi obrotu Ziemi powstaje w wyniku zmian położenia Słońca i Księżyca względem równika oraz ich odległości od Ziemi. Odkryta 1748 przez ang. astronoma J. Bradleya.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia