nitrogliceryna

nitrogliceryna, triazotan(V) gliceryny, C₃H₅(ONO₂)₃,

związek organiczny, ester gliceryny i kwasu azotowego;

bezb. oleista ciecz o słodkawym i piekącym smaku, łatwo mieszająca się z alkoholem etylowym, eterem, trudno z wodą; temperatura topnienia 13,2°C; ma silne właściwości wybuchowe; stosowana do wyrobu kruszących materiałów wybuchowych (np. dynamitów) oraz prochów bezdymnych. W medycynie n. jest stosowana jako lek rozszerzający naczynia krwionośne; n. podana na błony śluzowe dobrze się wchłania, działa szybko i krótkotrwale (stanowi podstawowy lek w znoszeniu ostrych napadów dusznicy bolesnej i bólów wieńcowych); we wlewach dożylnych bywa stosowana w ostrej fazie zawału mięśnia sercowego; postacie leku o przedłużonym działaniu są stosowane w zapobieganiu napadom bólów w chorobie wieńcowej.