nitowanie,
łączenie ze sobą blach, skór, tworzyw sztucznych lub tkanin za pomocą elementów zw. nitami;
nitowanie
Encyklopedia PWN
n. polega na przebiciu i/lub wywierceniu otworów w elementach łączonych, wstawieniu w otwory nitów i zamknięciu ich (naciskając je lub uderzając) przez utworzenie drugiego łba zw. zakuwką. Nity ze stopów lekkich, mosiądzu i stalowe, o średnicy trzona mniejszej niż 10 mm, zamyka się na zimno, większe nity stalowe — na zimno lub gorąco (nagrzewając je). N. może być ręczne, zmechanizowane (przy użyciu młotków elektr. lub pneumatycznych) bądź maszyn. (nitownicą). N. rozpowszechniło się w XIX w., po wynalezieniu nitownicy; słynną nitowaną konstrukcją jest np. wieża Eiffla; wraz z rozwojem spawalnictwa, n. stosuje się rzadziej.
