niderlandzkie szkoły,
muz. określenie kilku pokoleń kompozytorów pochodzących przeważnie z Flandrii, północnej Francji (Cambrai) lub Burgundii (Dijon), działających w XV i XVI w. w różnych ośrodkach europejskich;
niderlandzkie szkoły
Encyklopedia PWN
doprowadzili oni do rozkwitu polifonię wok. (tzw. linearyzm charakteryzujący się nadrzędnością melodyki poszczególnych głosów w stosunku do powstającej w ten sposób harmonii), stosowali często melizmatykę, skomplikowane konstrukcje formalne; wyróżniono 4 szkoły niderlandzkiej: I — G. Dufay, II — J. Ockeghem i J. Obrecht, III — Josquin des Prés, IV — N. Gombert, O. di Lasso; obecnie I sz.n. nazywa się szkołą burgundzką, natomiast II–IV obejmuje się nazwą szkoły flamandzkiej.
