neptun
 
Encyklopedia PWN
neptun, Np, neptunium,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 93;
Symbol: Np
Nazwa łacińska: Neptunium
Liczba atomowa: 93
Pierwiastek promieniotwórczy: tak
Odkrycie: 1940
Odkrywca: McMillan Edwin Mattison, Abelson Philip Hauge
promieniotwórczy, liczba masowa najtrwalszego izotopu wynosi 237 (czas połowicznego rozpadu T1/2 = 2,14 · 106 lat); n. należy do grupy aktynowców; zapoczątkowuje transuranowce; srebrzysty metal; temperatura topnienia 640°C, temperatura wrzenia 3902°C, gęstość 20,45 g/cm3; w związkach (zwykle barwnych) występuje na stopniach utlenienia od III do VI; aktywny chemicznie, utlenia się na powietrzu, reaguje bezpośrednio z wodorem, azotem, węglem; tworzy też związki z siarką, fluorowcami oraz związki koordynacyjne. Neptun w minim. ilościach występuje w złożach rud uranu i toru jako produkt naturalnych przemian jądr.; otrzymywany jako produkt uboczny podczas produkcji izotopu plutonu 239Pu w reaktorach jądr.; ulega samorzutnej przemianie w pluton. Pierwszym sztucznie wytworzonym izotopem był 239Np (T1/2 = 2,35 dnia) — otrzymali go 1940 E.M. McMillan i Ph.H. Abelson w wyniku bombardowania uranu neutronami. Izotop 237Np jest wykorzystywany w detektorach promieniowania neutronowego.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia