nekromancja

nekromancja

[gr. nekrós ‘zmarły’, manteía ‘wróżba’],

magiczne zabiegi wywoływania duchów zmarłych w celu uzyskania od nich wiedzy o przyszłości, praktykowane na grobach; podczas zabiegów posługiwano się szczątkami zmarłych (np. czaszką);

podczas zabiegów posługiwano się szczątkami zmarłych (np. czaszką); wywodzi się prawdopodobnie z pierwotnych obrzędów pogrzebowych; znana w religiach pierwotnych i staroż., m.in. w Babilonii, Grecji, Rzymie; w średniowieczu karana przez władze kośc. i świeckie; przetrwała w niektórych praktykach spirytyzmu.