moratorium
[łac.]:
moratorium
Encyklopedia PWN
1) przyznanie dłużnikowi przez wierzyciela (umowne) lub z mocy ustawy prawa do wykonania zobowiązania w terminie późniejszym lub na warunkach dogodniejszych niż przewidywało to pierwotnie ustalone zobowiązanie (np. na określony dług umowny, zobowiązania podatkowe), bez narażania dłużnika na konsekwencje zwłoki; w dawnym prawie polskim moratorium udzielał w formie przywileju (listu) moratoryjnego król, sejm, także sądy i specjalne komisje oddłużeniowe; często w okresach wojennych lub w związku z kryzysami gospodarczymi państwa wydają tzw. ustawy moratoryjne, wprowadzające obniżenie oprocentowania, zmiany okresów umorzenia długów i inne ulgi w stosunkach kredytowych;
2) odroczenie, np. prób z bronią jądrową.
