mienszewicy

mienszewicy,

odłam rosyjskiej socjaldemokracji.

Wyodrębnili się, jako druga, oprócz bolszewików, grupa SDPRR na zjeździe partii 1903; podczas głosowania nad zasadami organizacyjnymi (w tym głównie nad zasadą centralizmu demokratycznego i kwestią członkostwa, składek i składu personalnego kierowniczych instancji) oraz programem socjaldemokracji rosyjskiej uzyskali mniej głosów (rosyjskie mienszynstwo) niż bolszewicy; podczas rewolucji 1905–07 opowiadali się za sojuszem z liberałami i inteligencją oraz występowali przeciwko bolszewickiej koncepcji hegemonii proletariatu w czasie demokratycznych przewrotów; 1912 bolszewicy usunęli z SDPRR grupę m. skupioną wokół pism „Nasza zaria” i „Dieło żyzni”; po rewolucji lutowej 1917 m. wspólnie z socjalistami-rewolucjonistami uzyskali większość w radach robotniczych i żołnierskich Rosji i zdobyli duże wpływy wśród klasy robotniczej; jednocześnie w sprawie dalszego prowadzenia wojny współpracowali z Rządem Tymczasowym; po październikowym przewrocie bolszewików w obozie antybolszewickim; po wojnie domowej od 1920 częściowo na emigracji; główni przywódcy: L. Martow, G. Plechanow, P. Akselrod.