mezony
 
Encyklopedia PWN
mezony
[gr.],
nietrwałe, silnie oddziałujące cząstki z grupy hadronów, obdarzone ładunkiem elektr. lub obojętne;
mają liczbę barionową równą zeru i całkowity spin; zbud. z pary kwark–antykwark; najlepiej są zbadane m. π (piony: π, π0, π+) i m. K (kaony: K, K0, K+); obecnie do lepiej znanych należą również m. η, ρ, ω, D oraz rozpadający się w oddziaływaniach silnych m. ϒ (ypsilon — najcięższy z obecnie znanych hadronów). M. powstają w wyniku zderzeń wysokoenerg. cząstek elementarnych; m. π± rozpadają się poprzez oddziaływania słabe, zwykle wg schematu: π+ → µ+ + νµ, π → µ + ῡµ (µ — mion, νµ i ῡµ — odpowiednio neutrino i antyneutrino mionowe); m. π0 ulega rozpadowi elektromagnetycznemu, najczęściej na 2 kwanty γ. Kaony rozpadają się poprzez oddziaływania słabe na piony lub miony i elektrony oraz neutrina (np. K± → π± + πo). Pierwszymi odkrytymi m. były m. π (1947, C.G. Lattes, G.S.P. Occhialini, C.F. Powell) i m. K (1948, G.D. Rochester, C.C. Butler).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia